Bluepen

हिंदी सिनेमाच्या "शहंशाह'ने वयाची पंच्चाहत्तरी गाठली. पण त्याचं "डॉन'पण आजही कमी झालं नाही. कोट्यावधी लोकांच्या "महोब्बत'ची न तुटणारी "दिवार' या मानसानं जोडली. सिनेमाला लाभलेला हा "मर्द'गडी भारतीयांची खरी "शान' आहे. पण आज चित्र बदललं. मोठ्या अभिनेत्यांचे चेहरे डोळ्यासमोर ठेऊन हजारो तरुण मुंबई गाठतात. वय वाढत जातं पण "रोटी कपड़ा और मकान'चे प्रश्न सुटत नाहीत. पडद्यामागचं विचित्र जग "हेराफेरी' करण्यास भाग पाडतं. पण कुठे संधी मिळत नाही. कारण "आरक्षण' इथे चालत नाही. "याराना' असलाच तर साईडरोल मिळेलही. पण एखाद्याच चित्रपटात. मग "मजबूर' होऊन एखाद्या शहरात "चुपके चुपके' जाहिराती करण्यावर वेळ येते. या चंदेरी दुनियेच्या नादानं अनेकजण "शराबी' होऊन आज समाजात "लावारिस' आहेत. - महेश घोराळे, औरंगाबाद..

प्रिय एसटे तुझी किव येते... ---------------------------- आज कळतय मला.. आदळणारे दरवाजे, अन खिळखिळणाऱया खिडक्या घेऊन, राज्यभर हिंडणारी ती टपरी असाे, टुपरी असाे, पण माझी एसटी आहे. कुणी तिच्यावर दगड फेकाे कुणी पान खाऊन थुंकाे पण ती लाडकी लालपरी आहे ती बिचारी कुठेही पंक्चर झाली वाटेतच फाेडली गेली पण प्रवाशांना तिने वाऱयावर साेडले नाही.. मागच्या सिटवर तिने लाेकांचे मनके ताेडले पण कधी मनं ताेडले नाहीत रेटारेटी, भाडेवाढ, हमरीतुमरी पाहत ती खिळखिळी झाली पश्चिम महाराष्ट्रातून विदर्भातल्या दगड धाेंड्यात गेली पण कधी नव्या साजासाठी भांडली नाही तिने कधीही हट्ट मांडला नाही की मला गुबगुबीत सीटं द्या आरामदायक खुर्च्या द्या आत टीव्ही किंवा एसी द्या बिचारी दिलेल्या वायफायमध्ये समाधानी आहे नखं, पेन किंवा कलदार हाती घेऊन टवाळखाेर पाेरांनी... तिच्या चारित्र्यावर डाग लावले कुणी दिलच्या आकारात RJ, PK, KP, I Love you सारखी अक्षरं लिहून प्रेमभावना व्यक्त केल्या पण एसटे तू तक्रारली नाहीस अग काही प्रेमविरांना तर चुंबनासाठी तुझ्या मागच्या सिटचा काेपरा आजही सेफ वाटताे.. ...